امروزه در جهان اختراعات و پیشرفت تکنولوژی بسیار پر سرعت است
اما در گذشته انسانها برای ساخت ابزار مختلف سالها زمان صرف میکردند
این اختراعات که برای آسان شدن کارها بوده و بسیار هم در پیشرفت انسانها در زمینه های مختلف مفید بوده چرا که اساسی‌ترین ابزار و لوازم بوده توسط تمدن های مختلف در طول صدها سال به تکامل خود رسیده
حال آنکه بسیاری از همان تحریف کنندگان تاریخ که بیشترشان نژاد‌پرست و قومگرا هستند این اختراعات و ابداعات را به نژاد ترک نسبت داده اند

14 اختراع که به ترکان نسبت دادند

1. اختراع فرش

نخستین فرش کشف شده بنام فرش پازیلیک

قالی پازیریک قدیمی‌ترین فرش جهان است که در سال‌های ۱۳۲۶ تا ۱۳۲۸ خورشیدی (۱۹۴۹–۱۹۴۷) توسط سرگی رودنکو، باستان‌شناس روسی در درهٔ پازیریک واقع در ابتدای رشته‌کوه‌های آلتای در محدودهٔ کشور روسیه، در کنار اشیاء باستانی مشهوری مانند گلدان چوبی، مومیایی دوید، نقش اسب سواری به همراه آثاری دیگر در گور یخ‌زدهٔ یکی از فرمانروایان سکایی کشف شد.

 

2. اختراع چرخ

 

چَرخ ابزاری است گِرد که کاربردهای گوناگون دارد؛ ولی نخستین و مهم‌ترین کاربرد آن کاهش اصطکاک و تسهیل حرکت است. چرخ از مهم‌ترین اختراعات انسان است که در هزارهٔ چهارم پیش از میلاد در سرزمین باستانیِ سومر ساخته شد.
گاهی اعتبار نخستین تصویر از اسباب نقلیه چرخ‌دار به فرهنگ حلف در سال‌های ۶۵۰۰ تا ۵۱۰۰ پیش از میلاد مسیح داده شده‌است ولی این جای تردید دارد چنان که هیچ شواهدی نیست که حلفیان از اسباب نقلیه چرخ‌دار یا یا حتی چرخ سفال‌گری استفاده کرده باشند.

 

3. اختراع ظروف غذا خوری مانند بشقاب و قاشق و چنگال و قابلمه

کفچه یا قاشُق ابزار کوچک فلزی یا چوبی است که دسته دارد و برای جایه‌جایی غذا و خوردن آن به‌کار می‌رود.معمولاً برای خوردن غذاهای مایع، نیمه‌مایع، یا دانه دانه (مانند برنج) که خوردن آن‌ها با چنگال دشوار است از قاشق استفاده می‌کنند. از قاشق همچنین در آشپزی و برای افزودن مواد یا پیمانه کردن آن‌ها استفاده می‌شود.
از قاشق برای خوردن غذا های مختلف استفاده می شود
قاشق واژه ای با ریشه ترکی است.ولی فرهنگ پهلوی فروشی واژه قاشق را معرب واژه فارسی کهن کَفچَک می‌داند. معادل فارسی آن کفچه است که از کَفچَک (kafčak) فارسی میانه بازمانده است.در دیگر زبانهای ایرانی مانند کردی «کَوچِک»، لری «کَمچه»، تالشی «کِچه» و در گیلکی و مازنی کَچه آمده‌است. گمان می‌رود این واژه با واژه کفگیر هم خانواده است. واژه «کفچه لیز»نیز از مشتقات این واژه است

. چَنگال نام ابزاری است دسته دار که دارای سه یا چهار دندانه است. جنس این وسیله فلزی، پلاستیکی یا چوبی است. چنگال در زبان فارسی به پنجه آدمی که کمی خم کنند نیز معنی می‌دهد.در مورد تاریخچه اختراع چنگال اطلاع دقیقی در دسترس نیست ولی تا قرن دهم میلادی این وسیله در اروپا متداول نشده بود.

 

4. اختراع یا ابداع غذاهای متنوع مانند قورمه سبزی و دلمه و بزباش و ...

 

خوراک یا غذا خوردنی‌ای است که در جوامع متفاوت به‌صورت خام و دست‌نخورده، تغییریافته یا نیمه‌تغییریافته برای مصرف آماده می‌شود. خوراک می‌تواند منشأ حیوانی یا گیاهی (و یا گاهی معَدنی) داشته باشد، و برای رفع نیاز، تغذیه مصرف شود.

در گذشته، جمع‌آوری خوراک به شیوهٔ شکار یا چیدن میوه انجام می‌گرفت، ولی امروزه تهیهٔ آن بیش‌تر با استفاده از مهارت‌های کشاورزی، دامپروری و ماهی‌گیری صورت می‌گیرد.

عادات غذایی در فرهنگ‌های گوناگون مختلف است. اکثر جوامع با توجه به سنن و رسوم‌شان، رسم‌های مخصوصی برای آشپزی و اولویت‌های غذایی‌شان دارند. بسیاری از فرهنگ‌ها غذاهای خود را توسط روش‌های تدارک، شیوه‌های آشپزی، و تهیه غذا متنوع ساخته‌اند.

5. اختراع خط

خَط، دبیره یا زبان‌نگاره یا سامانه نوشتاری، هنر یا وسیله‌ای برای ثبت و نوشتن اندیشه‌ها با استفاده از نشانه‌ها است که به چشم آشنا باشد و دیده شود. جاحظ می‌گوید: خط، زبان دست، حافظ افکار و آثار… است.
اختراع خط بر می گردد به حدود ۶ هزار سال پیش در بین النهرین که بین دجله و فرات قرار داشت. سومری ها نخستین کسانی بودند که موفق به کشف خط و نوشتن شدند.

آنها با تصاویر کوچکی به عنوان نشانه های خطی که بروی صفحات گلی حک می کردند، می نوشتند. این تصاویر کوچک برای نوشتن در آثار باستانی دیگر کشور ها ما نند چین و مصر نیز دیده شده است، اما در ابتدا اختراع سومری ها بود و در نهایت این تصاویر کوچک خط میخی را به وجود آورد.

نوشته هایی که با این تصاویر حک شده بر روی گل ها به وجود آمده اند فقط توسط افراد خبره و خط شناسان حرفه ای قابل خواندن می باشد

در دنیای قدیم ما به چهار نوع خط اندیشه‌نگار برمی‌خوریم به شرح زیر:
خط چینی
خط میخی
خط هیروگلیف مصری
خط فنیقی

 

6. اختراع تقویم با استفاده از نام حیوانات بجای نام ماه یا برج

 

آغاز تقویم با شروع دوره تاریخی و زندگی اجتماعی و کشاورزی بشر و نیاز او برای تعیین زمان‌بندی کشاورزی است. تقویم قمری با استفاده از اهله ماه نخستین تقویم مدون بشریست. سپس تقویم خورشیدی-قمری و سپس تقویم خورشیدی روی کار آمده‌است.

سابقهٔ استفاده از تقویم با توجه به ثبت اهله ماه به ۳۰٬۰۰۰ سال می‌رسد.

مصریان از ۴۲۴۱ قبل از میلاد اولین اقوامی بودند که از تقویم خورشیدی ۳۶۵روزه استفاده نمودند و بابلیان اولین قومی که سال را براساس دوازده ماه ۳۰روزه تعریف کرده‌اند. اقوام بابلی بعد از گذشت چند سال هر وقت متوجه می‌شدند که اختلاف تقویم‌شان با چهار فصل زیاد شده به تقویم خود یک یا چند ماهی اضافه می‌کردند؛ که شکل نسبتاً تکامل یافته آن هر شش سال یکماه اضافی بود. ژولیوس سزار در سال ۴۵ قبل از میلاد به پیشنهاد ستاره‌شناسی یونانی تقویم ژولینی را معرفی کرد.

این تقویم براساس سال خورشیدی با طول ۳۶۵٫۲۵ روز بود. سال ۳۶۵ روز بود و برای جبران کسر روز هر چهار سال یک روز به طول سال اضافه می‌شد (سال کبیسه).

از آن پس تقویم میلادی مسیحی با مبدأ میلادی از آن بدست آمد که بعدها بوسیلهٔ تقویم گریگوری دقیقتر شد.

پس از آن دقیقترین تقویم در احتساب کسر دقیق سال تقویم جلالی ایرانی (۴۷۱ قمری / ۱۰۷۹ میلادی) به وجود آمد که امروزه تقویم هجری خورشیدی برآمده از آن و در محاسبات ادامه آنست. قدیمی‌ترین تقویم ایرانی تقویم فرس ۳۶۵ روزه با مبدأ سال ۵۰۲۵ قبل از میلاد است که با تقویم باستانی مصر مشابه بود.

تقویم دینی مسلمانان و یهودیان قمری است.

 

7. کشف فلز

نزدیک به ۱۰۰۰۰ سال از تاریخ اولین فلز کشف شده به دست بشر می گذرد. مس اولین فلز کشف شده به دست انسان است که بعد از گذشت هزاران سال هنوز نقش مهمی در زندگی انسان ایفا می کند. مس جزو کمیاب ترین فلزاتی است که به شکل آزاد در طبیعت وجود دارد.

همین ویژگی ها باعث شد که انسان نو سنگی خیلی زود این فلز را جانشین سنگ سخت نماید. تحقیقات باستان شناسی هنوز نتوانسته است به شکل مشخص و با قاطعیت محل ابتدایی اولین فلز کشف شده را اعلام کند.

اما مستندات حاکی از این است که نشانه های استفاده از مس به ۸ هزار سال قبل از میلاد و در ناحیه ی آسیای صغیر و منطقه ی بین النهرین نسبت داده اند باستان شناسان واقف هستند که این نقاط محل شکل گیری اولین تمدن های بشری است.

نکته ی قابل توجه در این زمینه این است که ایرانیان نیز سالهای بسیار طولانی از مس استفاده می کرده اند. گواه این مدعا وجود کوره های قدیمی و ابتدایی در آثار به جای مانده از آن دوران است هر چند که این کوره ها بسیار ابتدایی هستند.

علاوه بر این اشیاء مسی کشف شده در تپه سیلک، تپه زاغه، تل ابلیس حاکی از این واقعیت است که ایرانیان در حدود ۵ هزار سال پیش از مس در ساختن اشیاء بهره می برده اند.

 

8.ابداع لوح سنکی برای نوشتن قوانین ( اشاره به لوح حمورابی دارد )

لوح حمورابی مربوط به تمدن بابل

 

قانون حَمورابی (Code of Hammurabi) که به دستور حمورابی، شاه بابل نوشته شد، شامل ۲۸۲ ماده در باب حقوق جزا و حقوق مدنی و حقوق تجارت است. ستونی که قوانین حمورابی بر روی آن حک گردیده از بازالت است و در حدود ۲٫۵ متر ارتفاع دارد. متن قوانین گرداگرد این ستون در ۳۴ ردیف به خط میخی نوشته شده‌است.

قانون حمورابی نخستین سند شناخته شده‌ای‌ست که در آن یک فرمانروا به اعلان عمومی یک مجموعه کامل قوانین برای ملت خود اقدام می‌کند.

حمورابی (۱۸۱۰–۱۷۵۰ پ. م) ششمین پادشاه اولین سلسله شاهان کشور قدیم بابل است. تاریخ شاهی او را (۱۷۹۲–۱۷۵۰ پ. م) آورده‌اند. این قانون شامل حقوق و روابط افراد با یکدیگر با تکیه بر عوامل مهم اقتصادی در آن دوران است. حمورابی گفته است که لوح قانون های وی از جانب مردوخ بر او نازل شده است.

9. اختراع ساعت و تقسیمات شبانه روز

تاریخ ابزارهای زمان در مورد ابزارهایی صحبت می‌کند که برای سنجش زمان بکار می‌رفته‌است مانند ساعت آبی و …
ساعت آبی کاریز زیبد گناباد

یکی از اولین ابزارهای سنجش زمان ساعت آبی بوده‌است که احتمال داده می‌شود در مصر اختراع شده باشد. از حدود ۴ هزار سال قبل نشانه‌هایی از استفاده از ابزار برای سنجش زمان مشاهده شده‌است. در مصر- ایران- عراق- هند و تمدنهای قدیم ابزارهایی پیدا شده که باستان شناسان می‌گویند برای سنجش زمان بوده‌است. اما بنظر بیشتر پژوهشگران این ابزارها برای سنجش زمان نبوده بلکه بیشتر جنبه مذهبی و دینی و برای مناسبتهای دینی بوده‌است.

امروزه دستگاه سنجش زمان را ساعت می‌گویند که مهمترین ابزار برای اندازه‌گیری زمان است. ساعت با فرم نوینش (۲۴ ساعتی) از قرن پانزدهم رایج شد و در یک قرن گذشته رواج عمومی پیدا کرده‌است.

در گذشته ابزار های مختلفی برای محاسبه زمان بکار میرفته :

ساعت آفتابی

ساعت شنی یا ماسه ای 

ساعت آبی

ساعت شمعی

با پیشرفت علم و دانش بشری، به تدریج ساعت‌های دقیق تر مکانیکی، وزنه‌ای، فنردار، برقی، باتری دار و کامپیوتری جای ساعت‌های آبی، آفتابی و ماسه‌ای را گرفتند.

 

10. کشف زاویه و تقسیم آن به 360 درجه

 

ریاضیات بابلیان که به آن ریاضیات آشوری-بابلی هم می‌گویند، ریاضیاتی است که در میان مردمان میان‌رودان از روزهای نخست فرمانروایی سومریان تا سرنگونی بابل در ۵۳۹ پیش از میلاد کاربرد داشته و گسترش یافته‌است. نوشته‌های ریاضیاتی بابلیان فراوان است و به خوبی ویرایش شده‌است. ریاضیات بابلیان را از دیدگاه زمانی می‌توان به دو بخش تقسیم کرد، یکم دورهٔ بابلیان باستان (از ۱۸۳۰ تا ۱۵۳۱ پیش از میلاد) و دوم بیشتر مربوط به دورهٔ سلوکیان در حدود سه تا چهار سده پیش از میلاد. از دیدگاه محتوا، تفاوت آشکاری میان دو دوره دیده نمی‌شود از این رو می‌توان گفت ریاضیات بابلیان در نزدیک به دو هزار سال وضعیت ثابتی داشته‌است.

داده‌های ما پیرامون دانش ریاضیاتی بابلیان از نزدیک به ۴۰۰ لوح رسی که از زیر خاک بیرون کشیده شده، بدست آمده‌است. این لوح‌ها به خط میخی اند، هنگامی که گِل هنوز خیس بوده بر روی آن نوشته شده و بعد زیر نور خورشید یا در یک کوره خشک شده‌است. مباحث ارائه شده در این گِل‌نوشته‌ها عبارتند از: کسر، جبر، معادلهٔ درجه دو و سه و قضیهٔ فیثاغورث است. در یکی از این گِل‌نوشته‌ها هم تقریبی برای 2 {\displaystyle {\sqrt {2}}} {\sqrt {2}} ارائه شده‌است که تا سه رقم در مبنای ۶۰ دقیق بوده‌است (برابر با ۷ رقم در مبنای ده).
دستگاه اعداد پایه ۶۰ در ریاضیات بابلیان

ریاضیات بابل عبارت است از مجموعه‌ای از اعداد و تلاش‌های ریاضیاتی پیشرفته تر در خاور نزدیک باستان که به خط میخینوشته شده‌است. از آنجایی که داده‌های مربوط به دوره بابلیان باستان (دوره نخست ریاضیات بابل) در آغاز هزاره دوم پیش از میلاد فراوان‌تر است، بیشتر پژوهش‌های پیشینه‌شناسی بر روی این دوران تمرکز داشته‌است. با این حال بر روی ریشه‌های اصلی ریاضیات بابل بحث است، برخی باستان شناسان بر این باورند که آغاز ریاضیات بابل به هزاره‌های پنجم و سوم پیش از میلاد بازمی‌گردد چون ابزارهای گِلی با کاربرد شمارش و گِل مُهرک‌هایی به قدمت ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد پیدا شده‌است.

ریاضیات بابلی در درجه نخست به خط میخی و به زبان‌های اکدی و سومری نوشته شده بود. دستگاه اعداد بابلی در پایه ۶۰ بود.

سومریان باستان میان‌رودان از ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد یک سامانهٔ پیچیدهٔ مترولوژی را ارائه کردند. از ۲۶۰۰ سال پیش از میلاد به این سو گِل‌نوشته‌هایی از مسائل مربوط به ضرب، تقسیم و هندسه از خود به جای گذاشتند. همچنین می‌توان گفت برخی از نشانه‌های مربوط به دانش ریاضی بابلیان به این دوره بازمی‌گردد.

 

11. اختراع حسابداری و بکارگیری آن در اداره کشور

قدمت حسابداری هزاران سال است و می‌توان آن را در تمدن‌های باستان جستجو کرد. توسعه اولیه حسابداری به بین‌النهرین باستان برمی گردد و ارتباط تنگاتنگی با تحولات نوشتن، شمارش و پول دارد.

همچنین شواهدی از اشکال اولیه دفترداری در ایران باستان و سیستم‌های حسابرسی اولیه توسط مصریان باستان و بابلی‌ها وجود دارد.

در زمان امپراتور آگوستوس، دولت روم به اطلاعات دقیق مالی دسترسی داشت.

 

12. ابداع معماری و ساخت زیگورات که در تمدنهای مختلف و نقاط جهان ساخته شدند مانند سومر و عیلام و...

شیوه معماری پیشاپارسی یک سبک فرعی معماری (یا زیر سبک) در معماری ایرانی است.

این سبک معماری در فلات ایران تا قرن هشتم قبل از میلاد در دوران امپراتوری ماد رونق داشت. این سبک اغلب به عنوان زیرمجموعه شیوه پارسی طبقه‌بندی می‌شود.

تپه زاغه در نزدیکی قزوین، قدیمی‌ترین اثر باقیمانده از این سبک معماری است. نمونه‌های بارز دیگر این سبک عبارتند از: چغازنبیل، تپه سیلک، شهر سوخته و هگمتانه.

ساختمان‌های ایلامی در زیر مجموعه این سبک قرار دارند.

 

13. ابداع و ساخت آلات موسیقی مانند چنگ و تار و تنبک و بالان و ...

ساز به ابزار نواختن موسیقی گفته می‌شود.

اگرچه هر وسیله‌ای را که صدا بدهد می‌توان ساز دانست ولی در این مقاله منظور از ساز وسایلی است که صرفاً برای اجرای موسیقی ساخته شده‌است.

احتمالاً قدیمی‌ترین وسیله تولید موسیقی صدای انسانی است. بعد از آن شاید انواع سازهای کوبه‌ای و پس از آن سازهای بادی قدمت بیشتری دارند. یک قطعه استخوان سوراخ شده مربوط به دوره انسان نئاندرتال را قدیمی‌ترین ساز بادی کشف‌شده می‌دانند.

گمان می‌رود این فلوت که در اسلوونی پیدا شده با پیشینه ۵۰ تا ۶۰ هزار سال، کهن‌ترین ساز موسیقی پیدا شده در جهان باشد.

سازهای ایرانی مانند رباب، بربط، تنبور، دف، ارغنون، چنگ، سرنای، شیپور و چغانه قدمتی سه هزارساله دارند. سازهای ساخته شده در ایران ازنظرِ چگونگی تولید صدا به سازهای زهی، بادی و کوبه‌ای تقسیم‌بندی می‌شوند و ازنظر جنس نیز به ۳ گروه سازهای فلزی، سفالی و چوبی طبقه‌بندی می‌شوند که از آن میان چوب نقش برجسته‌تری داشته‌است. چوب، کُنده و تنهٔ درخت توت، بیشترین کاربرد را در ساخت سازهای ایرانی دارد.

شاخ حیواناتی مانند قوچ، پوست بره، صدف دریاهای شمال و جنوب و استخوان قلم پای شتر به صورت محدود در ساخت سازها استفاده شده‌است. همچنین در تعداد اندکی از سازها، مانند ساز دوزله، از استخوان ساق پای مرغ ماهی‌خوار ساخته می‌شده‌است.

 

14.رام کردن یا اهلی کردن حیوانات

 

اهلی کردن یا رام کردن فرایندی است که در آن گروهی از جانوران یا گیاهان به زندگی زیر نظر و تحت حمایت انسانها خو می‌گیرند.

انسان‌ها به دلایل مختلف بسیاری از جانوران را در طول تاریخ اهلی کرده‌اند. مهمترین این دلایل شامل؛ تهیهٔ مواد غذایی و کالاهای ارزشمند دیگر (مانند پشم، پنبه و ابریشم)، کمک در انجام برخی فعالیت‌ها (مانند حمل و نقل، شخم زدن زمین و شکار)، محافظت از خود و دام، لذت و تفریح به عنوان جانور مونس یا گیاه تزئینی و برای تحقیقات علمی مانند یافتن درمان بیماری‌ها می‌شوند.

در این فهرست زمان تقریبی و محل اولین اهلی‌سازی برای جانوران واقعاً اهلی‌شده ذکر شده‌است. پنگوئن
گونه (نام علمی) زمان محل

سگ ۱۵۰۰۰ پیش از میلاد   شرق آسیا و آفریقا

گوسفند    بین ۹ تا ۱۱۰۰۰ پ. م    جنوب غربی آسیا

بز     ۱۰۰۰۰ پ. م    ایران